‘Vergeet je niet hondenvoer te kopen?’ vraagt Esther. Thijs knikt afwezig.
‘Als je wijn koopt kan je dat beter in de supermarkt halen dan in de slijterij, dat bespaart geld.’ Weer knikt hij afwezig, tast zijn zakken af.
‘Ja, je bent er dan toch, koop die wijn maar gewoon in de supermarkt.’ Ze kijkt alsof ze buikpijn heeft. Thijs loopt naar de deur, zet een fotolijstje recht.
‘Zal ik dat lijstje even goed zetten? Straks valt het,’ Esthers stem klinkt als een vrouw die 25 jaar de overhemden van haar man strijkt, zijn boterhammen smeert, de televisie op het juiste kanaal zet wanneer hij thuis komt, zijn favoriete eten driemaal per week kookt en zijn voeten masseert wanneer hij daarom kreunt.
Het lijstje valt en breekt, lachend pakt Thijs het op.
‘Nu is het al te laat, geef maar, ik haal het glas er wel uit.’ Neuriënd verlaat Thijs de kapperszaak.
‘Ja, zo gaat dat nou altijd,’ zegt Esther schouderophalend tegen mij.